Sa Kabanata 61 ng "Noli Me
Tangere," sinabi ni Elias kay Ibarra na itatago niya ito sa bahay ng isang
kaibigan sa Mandaluyong. Nagsabihan sila na ibabalik ni Elias ang pera ni
Ibarra na itinago niya sa puno ng balite sa libingan ng ninuno nito upang
magamit ng binata sa pag-alis nito sa bansa. Sinabi ni Elias na hindi nararapat
na manirahan si Ibarra sa Pilipinas dahil ang buhay nito ay hindi para sa
kahirapan.
Naghain si Ibarra ng kahilingan kay
Elias na sumama na lang sa kanya, dahil pareho na rin lang naman daw sila ng
kapalaran. Tinanggihan ito ni Elias.
Napansin nila na may kaguluhan sa
mga bantay sa palasyo habang dumaan sila. Agad na pinadapa ni Elias si Ibarra
at tinakpan ng damo. Pinigil sila ng isang polvorista na bantay ngunit tinanong
si Elias kung saan sila galing. Sinabi ni Elias na galing sila ng Maynila at
pupunta sila sa hukuman at simbahan para magtapon ng damo.
Napayag ang bantay sa paliwanag ni
Elias at pinayagan silang magtuloy sa pagsasagwan. Binalaan din ni Elias ang
bantay na huwag silang magpa-sakay dahil may kakatapos pa lang magnakaw na
bilanggo. Nagpatuloy sila sa pagtawid sa Ilog-Beatang, na kantang sinulat ni
Balagtas.
Sa pampang, itinapon ni Elias ang
mga damo at kumuha ng kawayan at bayong. Nagpatuloy sila ng pag-uusap ni Ibarra
habang sumasagwan. Nakita nila ang mga sibil na lumalapit sa kanila. Agad na
pinahiga ni Elias si Ibarra at tinakpan ng bayong. Tinawag siya ng mga sibil,
pero si Elias ay nagpasyang magbalik sa Ilog-Pasig.
Napag-isip-isip ni Elias na wala
silang laban sa mga sibil dahil walang dala-dalang sandata. Kaya't mabilis na
naghubad ng damit si Elias at sinabing magkikita na lang sila sa libingan ng
ninuno ni Ibarra sa noche buena. Tumalon si Elias sa bangka at nakatuon ang
pansin ng mga sibil sa kanya. Pinaputukan nila ang lugar na pinagtalunan nila.
Matapos ang ilang oras ng pagtakas, napansin ng mga sibil ang mga dugo sa
baybayin ng pampang, kaya't nagdesisyon silang umalis na lamang.