Ang Noli Me Tangere ay isang klasikong nobela ni Jose Rizal na tungkol sa buhay ng mga Pilipino noong panahon ng pananakop ng mga Kastila. Ang nobelang ito ay naglalarawan sa kawalan ng katarungan sa lipunan at ang epekto nito sa mga tao.
Sa nobela, si Crisostomo Ibarra ay
nagbabalik sa Pilipinas pagkatapos ng kanyang pag-aaral sa Europa. Sa
pagbabalik niya, nalaman niya ang mga kawalang-katarungan at korupsyon sa
pamahalaan, kasama na ang mga pang-aabuso sa mga tao ng mga prayle. Sa pamamagitan
ng karakter ni Ibarra, ipinakita ni Rizal ang kawalang-katarungan na naramdaman
ng mga Pilipino sa ilalim ng mga Kastila.
Ang mga karakter sa nobela ay
mayroong mga kaugalian at personalidad na taliwas sa isa't isa, na nagpapakita
ng iba't ibang pananaw at karanasan sa lipunan. Si Maria Clara, halimbawa, ay
isang babae na nakulong sa tradisyon at paniniwala ng kanyang mga magulang at
ng lipunan sa kabuuan. Sa kabilang banda, si Elias ay isang tao na pinipilit na
makipaglaban para sa kanyang mga karapatan.
Ang estilo ng pagsusulat ni Rizal ay
malinaw at madaling sundan. Ang mga pangungusap ay nagpapakita ng malalim na
kahulugan, na nagpapakita ng kahalagahan ng mga salitang ginamit niya sa
nobela.
May mga tema rin sa nobela na
nagpapakita ng mga hamon at kawalan ng katarungan sa lipunan. Ipinakita ng
nobela kung paano ang mga prayle at ilang mga Kastila ay ginamit ang kanilang
kapangyarihan upang mapanatili ang kanilang kontrol sa mga tao at magpakasasa
sa kanilang mga sariling interes. Ang nobela ay nagpakita rin ng pagtutulungan
at pagpapahalaga sa pagbabago sa lipunan.
Sa kabuuan, ang Noli Me Tangere ay
isang mahusay na nobela na naglalarawan sa kawalan ng katarungan at kahalagahan
ng pagbabago sa lipunan. Ito ay isang must-read para sa mga Pilipino, lalo na
para sa mga nag-aaral ng kasaysayan ng Pilipinas.