Buod:
Sa saknong na ito ng Ibong Adarna,
inilalarawan ang pagtakas ni Don Juan at ni Maria Blanca mula sa kaharian ng
Reyno de los Cristales. Bago pa man sila makalayo sa kaharian, inutusan ni
Maria Blanca si Don Juan na kunin ang kabayo na nasa ikapitong pinto, subalit
nakuha niya ito sa ikawalong pinto.
Dahil walang oras para sa mga
pagkakamali, kailangan nilang agad magtakas. Nang dumating ang hari kasama ang
kanyang mga sundalo, nagsimula ang isang matinding habulan. Sa sobrang bilis ng
dalawa, parang isang ipu-ipo ang kanilang takbo.
Upang maprotektahan ang kanilang
sarili, ginamit ni Maria Blanca ang kanyang mahika upang maglaglag ng mga
karayom na naging mga bakal na tinik. Nangyari ito sa gitna ng daan kaya't nahulog
sa mga tinik si Maria Blanca at naging bundok ang daan.
Nang dumating ang hari, kailangan
niyang hintayin ang dalawang araw upang mahawi ang mga bakal na tinik. Subalit
nang magawa niya ito, nagawa muli ni Maria Blanca ang gumamit ng kanyang
kapangyarihan upang maging karagatan ang dating tuyot na lupa at hindi na
maabutan ng hari ang dalawa.
Sa huli, dahil sa sama ng loob sa
nangyari, namatay si Haring Salermo. Samantala, nakarating na sa kaharian ng
Berbanya ang dalawang magkasintahan pagkatapos ng mahabang paglalakbay.
Pagsusuri:
Sa saknong na ito, ipinapakita ang
lakas at husay ni Maria Blanca sa paggamit ng kanyang kapangyarihan upang
maprotektahan ang kanilang sarili. Napakatapang niya sa paglaglag ng mga
karayom na naging mga bakal na tinik at sa pagpapalit ng tuyot na lupa sa
karagatan.
Sa kabilang banda, nagpapakita rin
ito ng kasakiman at pagiging makasarili ni Haring Salermo dahil sa
pagpaparusahan niya sa anak dahil sa isang pagkakamali ngunit hindi niya
pinarusahan ang sarili niya sa mga kasalanan na nagdulot ng pagkakasakit niya
at sa kanyang kamatayan.
Sa kabuuan, ang saknong na ito ay
nagpapakita ng mga mahahalagang aral tulad ng pagiging matapang, pagkakaisa, at
kabutihan sa kabila ng mga hamon at pagsubok na dumarating sa buhay.