Buod:
Nagkita sina Don Juan at Haring
Salermo para sa kanilang ikalawang pagsubok. Sa hardin, ipinakita ng hari ang
isang praskong may lamang labindalawang negrito at pinalayang ito sa karagatan.
Ang utos ng hari ay hulihin ang mga negrito at isilid ulit sa prasko. Sinabi ng
hari na kailangan niyang makita ang mga ito kinabukasan upang makaligtas sa
kamatayan.
Ngunit nang makausap ni Don Juan si
Maria Blanca, nalungkot siya dahil hindi niya kayang kunin ang lahat ng
labindalawang negrito dahil sa lawak ng karagatan. Pinakalma siya ni Maria
Blanca at pinag-utos na kunin ang isang ilaw.
Sa ikaapat na madaling araw, pumunta
ang dalawa sa tabing dagat. Ginamit ng prinsesa ang kanyang mahika at
pinag-utos sa mga negrito na bumalik sa prasko kung hindi nila gustong malasin
ang galit niya.
Kinabukasan, nakita ng hari ang
prasko at ang lahat ng labindalawang negrito sa loob nito. Galit siya dahil
hindi niya kayang mapatay si Don Juan tulad ng ginawa niya sa ibang manliligaw
ng anak niya.
Pagsusuri:
Sa Saknong 1060-1096 ng Ibong
Adarna, ipinapakita ang ikalawang pagsubok na kailangang harapin ni Don Juan
upang maging tagumpay sa kaniyang misyon na makuha ang Ibong Adarna. Sa
pagsubok na ito, muling nakita ang kakayahan ni Don Juan na malutas ang mga
problema sa tulong ng iba, partikular na si Maria Blanca na nagbigay ng
solusyon sa pagkuha ng mga negrito.
Sa kabilang banda, maaaring mapansin
ang pagiging mapang-api ng hari sa kaniyang anak at sa mga nais manligaw dito.
Hindi maipaliwanag ang dahilan kung bakit gusto niyang mapatay si Don Juan
maliban sa hindi niya ito gusto bilang manliligaw ng kaniyang anak. Ito ay
nagpapakita ng pagiging makasarili ng hari at ang pagiging despotiko ng
kaniyang pamamalakad.
Sa pangkalahatan, ipinapakita ng
Saknong 1060-1096 ang halaga ng pagtitiwala sa sarili at sa kakayahan ng iba
upang malutas ang mga problema. Tampok din dito ang kahalagahan ng
pagtutulungan at pagbibigayan upang makamit ang tagumpay.