Ang "Lupang Hinirang" ay
ang pambansang awit ng Republika ng Pilipinas. Ito ay isinulat noong 1898 ng si
Julian Felipe, isang musikero mula sa Cavite. Ang awit ay unang naging opisyal
na pambansang awit ng Pilipinas noong 1938 sa ilalim ng panunungkulan ng
Pangulong Manuel L. Quezon.
Ang mga salitang nasa "Lupang
Hinirang" ay nagpapakita ng pagmamalaki sa ating bansa at mga kagitingan
ng mga bayani nito. Sa unang bahagi ng awit, pinapakita nito ang paghanga sa
kalikasan ng Pilipinas at ang pagiging malaya ng mga mamamayan nito.
Ayon sa unang linya ng awit,
"Bayang magiliw, perlas ng Silanganan," ang Pilipinas ay tinatawag na
"perlas ng Silanganan" dahil sa mga magagandang tanawin at likas na
yaman nito. Ito ay isang tawag sa mga perlas na naitataguyod ng mga pahirap na
mga pagawaan sa mga bansa ng Silangan. Sa pangalawang linya, "Alab ng
puso, sa dibdib mo'y buhay," ipinapahiwatig nito ang pagmamalasakit ng mga
mamamayan ng Pilipinas sa kanilang bansa. Kahit na may mga pagsubok at hamon,
patuloy silang nagmamalasakit at nagpupunyagi upang mapabuti ang kanilang
bansa.
Sa mga sumusunod na taludtod ng
awit, tinatawag ng Pilipinas ang mga bayani nito na nag-alay ng kanilang buhay
para sa kalayaan ng bansa. Ito ay mga tao na nagpakita ng katapangan at
pagmamahal sa kanilang bayan, at naglingkod sa mga mamamayan upang magbigay ng
kalayaan sa bansa. Sa pangatlong linya, "Lupang hinirang, duyan ka ng
magiting," ang Pilipinas ay tinatawag na "lupang hinirang" dahil
sa mga kagitingan ng mga bayani nito. Ito ay tanda ng pagpapahalaga sa kanilang
mga sakripisyo at ng paghanga sa kanilang katapangan.
Sa huling bahagi ng awit,
ipinapahiwatig nito ang pangako ng mga mamamayan ng Pilipinas na maglingkod sa
kanilang bayan at magtulungan upang mapabuti ang kalagayan ng bansa. Sa
pangalawang linya ng huling taludtod, "Aming ligaya na 'pag may
mang-aapi," tinutukoy nito ang paninindigan ng mga Pilipino na lumaban sa
mga pagsasamantala at pang-aabuso ng mga dayuhan o kahit na mga kapwa nila
Pilipino.
Ang "Lupang Hinirang" ay
hindi lamang isang awit kundi isa ring simbolo ng pagmamahal at pagpapahalaga
sa bansa. Ito ay isang tanda ng pag-asa, katapangan, at katapangan ng mga
Pilipino sa kanilang pagsusulong ng kasarinlan at pagpapabuti ng kanilang
kalagayan. Sa bawat pagkanta ng awit na ito, nagiging masigla at masiglang muli
ang damdamin ng mga Pilipino sa pag-alaala sa mga kabayanihan at tagumpay ng
kanilang bansa.
Sa kasalukuyan, ang "Lupang
Hinirang" ay kadalasang naririnig sa mga okasyon tulad ng pagdiriwang ng
Araw ng Kalayaan, mga parada, at mga seremonya ng pagpaparangal sa mga bayani
ng bansa. Ito ay isang paalala sa lahat ng Pilipino upang hindi kalimutan ang
kahalagahan ng kalayaan at kasarinlan ng bansa, at magtulungan upang mapabuti
ang kalagayan ng Pilipinas.
Gayunpaman, hindi rin dapat
kalimutan na ang pagmamahal sa bansa at pagpapahalaga sa mga bayani ay hindi
lamang limitado sa pag-awit ng "Lupang Hinirang". Dapat itong
mapatibay sa mga gawain at pagkilos ng bawat Pilipino upang maglingkod sa
kanilang bayan at magbigay ng kontribusyon upang mapaunlad ang bansa.
Sa kabuuan, ang "Lupang
Hinirang" ay hindi lamang isang awit kundi isang simbolo ng pagmamahal sa
bansa, ng katapangan at pag-asa ng mga Pilipino sa paghahangad ng kasarinlan at
kalayaan. Ito ay isang paalala sa lahat na ang pagmamahal sa bansa ay dapat
patuloy na manatili sa puso at isipan ng bawat isa sa bawat araw ng kanilang
buhay.