Buod:
Nagsisimula ang saknong sa
paglalarawan sa sitwasyon ni Florante, isang lalaki na nakagapos sa puno ng
higera sa gitna ng gubat. Kahit na nakakulong siya, makikita pa rin ang kanyang
kakisigan na katulad ni Adonis. Ibinibigay din ang mga detalye ng kanyang
kagandahan, mula sa makinis na balat, mahahabang pilik-mata, buhok na kulay
ginto, at magandang pangangatawan.
Sa kabila ng kanyang kagandahan, si
Florante ay naiiyak habang sinasariwa ang mga pinagdaanan niya at ang
paglapastangan sa Albanya, ang kanyang kaharian, sa pamamagitan ng Konde
Adolfo.
Binanggit din ang hindi patas na
pagtrato sa mga tao sa Albanya, na kung saan ang mga masasama ay itinataas at
ang mga makatuwiran ay ibinababa. Sa kabila ng mga panawagan ni Florante, hindi
pa rin naririnig ng langit ang kanyang mga hiling.
Pagsusuri:
Ang saknong na ito ay naglalarawan
sa kalagayan ni Florante sa gitna ng kanyang pagkakulong. Sa kabila ng kanyang
mga problema, nakita pa rin ang kanyang kakisigan at kagandahan. Ipinapakita
rin ang pagkakaroon ng hindi patas na sistema sa Albanya, na kung saan ang mga
taong masama ang nasa tuktok ng lipunan.
Nakikita din ang kawalan ng tugon
mula sa langit sa mga panawagan ni Florante, na nagpapakita ng kanyang
panghihina at pagkawala ng pag-asa sa kabila ng kanyang mga pagpupunyagi.
Sa pangkalahatan, ang saknong na ito
ay nagpapakita ng mga suliranin sa lipunan at mga hamon na kinakaharap ng isang
indibidwal sa kabila ng mga ito.