Ang saknong ay nagsasalaysay kung
paano si Florante ay ikinulong ng 18 na araw ng kanyang kaaway na si Adolfo, na
nag-agaw ng trono ng Albanya at nagbihag sa kanyang minamahal na si Laura. Si
Florante ay kinuha sa kanyang selda at dinala sa gubat kung saan siya ay
itinali sa isang puno. Siya ay nawalan ng malay ng dalawang araw hanggang sa
siya ay magising sa bisig ni Aladin, isang prinsipe ng Persiya na nagligtas sa
kanya mula sa dalawang leon. Si Aladin ay nagpakilala bilang anak ni Sultan
Ali-Adab, na kumuha sa kanyang kasintahang si Flerida. Sinubukan niyang
isalaysay ang tungkol kay Flerida at kanyang ama ngunit siya ay napaiyak. Si
Aladin ay nakaranas din ng maraming digmaan ngunit mas nahirapan siya dahil kay
Flerida. Siya ay masuwerte sa matagumpay na panliligaw kay Flerida ngunit
pumapel naman ang kanyang ama. Kaya kahit nagwagi siya sa digmaan sa Albanya,
umuwi pa rin siya sa Persiya na parang bilanggo. Nabawi ni Florante ang
kaharian ng Albanya kaya kinakailangan na patayin si Aladin. May dumating na
heneral sa kulungan nito bago pa man siya putulin ang ulo at nagsabing hindi na
raw siya pupugutan ngunit kailangan niyang lumisan sa Persiya. Ang balitang ito
ang lalo pang nagpahirap kay Aladin dahil mas gugustuhin na lang niyang mamatay
kaysa mabuhay nang alam niyang may kasama nang iba ang mahal niyang si Flerida.
Ang saknong ay bahagi ng isang awit,
isang uri ng tula na may apat na linya bawat saknong at 12 pantig bawat linya.
Ito ay isinulat sa Tagalog ni Francisco Balagtas, isa sa mga pinakadakilang
makata ng Pilipinas. Ito ay itinuturing na isang obra maestra ng panitikang
Pilipino at isang klasikong halimbawa ng tema ng pag-ibig at pagkamakabayan.
Ang saknong ay gumagamit ng iba’t ibang mga tayutay tulad ng pagtutulad,
metapora, pagtatao, pagmamalabis, at ironiya. Halimbawa, inihambing ni Florante
ang sarili niya sa isang ibon na nahuli ng manghuhuli (Adolfo) at iniwan na
mamatay sa gubat (l1). Sinabi rin niya na ang kanyang puso ay tinusok ng libong
palaso (l2), na isang pagmamalabis upang ipahayag ang kanyang kirot at lungkot.
Sinabi naman ni Aladin na ang kanyang mga luha ay parang dugo (l9), na isang
metapora para sa kanyang malalim na dalamhati. Ang saknong ay nagpapakita rin
ng ironiya dahil pareho sina Florante at Aladin na mga prinsipe na lumaban para
sa kanilang mga bansa ngunit napunta sila bilang mga bilango at dayuhan dahil
sa kanilang mga kaaway at mga ama. Sila rin ay parehong nakaranas ng pagkawala
ng kanilang mga minamahal sa ibang mga lalaki.
Ang saknong ay naglalarawan din sa mga katangian nina Florante at Aladin pati na rin ang kanilang relasyon. Si Florante ay isang matapang at tapat na prinsipe na umiibig kay Laura nang buong puso. Siya rin ay nagpapasalamat kay Aladin sa pagliligtas sa kanyang buhay at nakikinig sa kanyang kwento nang may simpatya. Si Aladin naman ay isang mabait at mapagbigay na prinsipe na nagsugal ng kanyang buhay upang tulungan si Florante bagamat magkaiba sila ng relihiyon at lahi. Siya rin ay tapat kay Flerida kahit na ito ay nagpakasal na sa iba. Iginagalang niya si Florante bilang kapwa mandirigma at kaibigan. Ang saknong ay nagpapakita na sina Florante at Aladin ay may ugnayan ng pagkakaibigan na higit pa sa kanilang mga pagkakaiba at mga alitan.