Buod:
Sa mga naunang kabanata ng Ibong
Adarna, nasaksihan natin ang pagsisikap ni Don Juan na hanapin at mapanalanging
muli ang Ibong Adarna upang malunasan ang karamdaman ng kanyang ama at kapatid.
Sa saknong na ito, nakita natin si Don Juan na duguan at lamog ang katawan na
naiwan ng kanyang mga kapatid dahil sa paghahabol ng Ibong Adarna. Nang makita
siya ng lobo, agad itong tumulong sa kanya sa pamamagitan ng pagkuha ng tatlong
bote at pagtungo sa Ilog ng Jordan upang magpakulo ng tubig na maaaring gamitin
upang ipahid sa sugat ni Don Juan.
Nang mahuli ng tagapagbantay sa ilog
ang lobo sa paglalagay ng tubig sa bote, ito ay tumakbo at tumalon sa bangin ng
isang burol upang makatakas. Nang muling makabalik siya kay Don Juan, ipinahid
nito ang tubig sa katawan ng prinsipe at nakapagpapagaling sa kanyang mga
sugat. Sa pasasalamat at labis na kagalakan, niyakap ni Don Juan ang lobo.
Nagpasya si Don Juan at ang lobo na
magtungo sa palasyo upang makuha ang singsing ni Prinsesa Leonora. Sa kanilang
paglalakbay, tinulungan ng lobo si Don Juan na makaahon mula sa ilalim ng balon
kung saan ito nahulog. Pagkatapos ng kanilang misyon, nagpaalam si lobo at
nagpahinga sa isang punongkahoy na mayabong.
Pagsusuri:
Sa saknong na ito, nakita natin ang
patuloy na pagpapakita ng pag-ibig at kagandahang-loob ni Don Juan sa kanyang
kapwa, kahit pa sa isang hayop na tulad ng lobo. Nakita rin natin ang
paniniwala sa mga kabighaan ng kalikasan, dahil sa pagkuha ng tubig mula sa
ilog upang gamitin sa pagpapagaling kay Don Juan. Napatunayan din ang
kahalagahan ng pagtitiwala sa kapwa, dahil sa pagtanggap ni Don Juan sa tulong
ng lobo at sa kanyang pagsisikap na mapasalamatan ito sa pamamagitan ng yakap.
Sa kabuuan, ang saknong na ito ay nagpapakita ng mga mahahalagang aral tungkol
sa pagiging makatao at pagmamahal sa kapwa at kalikasan.